Ο γάμος της Ρούλας Ρέβη και του Αποστόλη Τότσικα ήταν κινηματογραφικός, ξεχωριστός. Έγινε στο Los Angeles, κοντά στο Mullholand Drive (η ομώνυμη ταινία είναι από τις αγαπημένες του Αποστόλη). Μιλώντας μαζί τους δεν μπορούσα παρά να τους ρωτήσω για τον παραμυθένιο γάμο τους, όπου ήταν μόνο οι δυο τους και ο κουμπάρος τους, αγαπημένος φίλος και συνεργάτης εδώ και χρόνια του People.
Πώς πήρατε την απόφαση να παντρευτείτε στο LA; Επιλέξατε κι έναν κουμπάρο εξίσου… τρελό, με φανταστική ενέργεια, τον Δημήτρη Γιαννέτο.
Ρ: Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε κανονίσει τίποτα. Σχεδιάζαμε να πάμε Αμερική και λέμε ‘μήπως παντρευτούμε εκεί;’. Μας άρεσε η ιδέα να είμαστε μόνοι μας και να μην χρειαστεί να περάσουμε όλη αυτή τη διαδικασία του άγχους που συνήθως συνοδεύει ένα γάμο. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνουμε αλλιώς.
Α: Δεν ήταν μια κλασική πρόταση γάμου, με δαχτυλίδια και τέτοια, καμία σχέση.
Ρ: Αρχίσαμε χαλαρά να ψάχνουμε πώς μπορεί να γίνει και βρήκαμε κάποιον εκεί για να αναλάβει τα χαρτιά, ώστε να ισχύει ο γάμος και στην Ελλάδα.
Α: Ήταν μια απλή αλλά καθ’ όλα νόμιμη διαδικασία.
Ρ: Μετά πήραμε ένα τηλέφωνο τον Δημήτρη, που είχαμε και καιρό να του μιλήσουμε, και του είπαμε ‘ερχόμαστε στο Λος Άντζελες, θα μας παντρέψεις;’ Έμεινε κάγκελο!
Α: Μάλιστα ήρθε και μας πήρε από το αεροδρόμιο και στο αυτοκίνητό του έπαιζε το τραγούδι που έγινε μετά «τραγούδι μας». Αυτό που βάλαμε και στο γάμο μας. Το Rude από τους Magic. Του οποίου οι στίχου έχουν και πολύ ταιριαστό θέμα. Είναι ένας πιτσιρικάς που ζητά την κοπέλα του από τον πατέρα της και εκείνους του αρνείται συνέχεια. Ήταν υπέροχα όλα. Ο Δημήτρης είναι καταπληκτικό παιδί, μας περιποιήθηκε απίστευτα. Εγώ δεν τον ήξερα πολύ καλά, 2-3 φορές είχαμε συναντηθεί πριν, και μετά από λίγες μέρες που περάσαμε μαζί γίναμε σαν αδέλφια. Τον αγαπάμε πολύ και τον εκτίμησα πολύ για την υπέροχη φιλοξενία. Ο γάμος ήταν τέλειος, έγιναν όλα πολύ κινηματογραφικά.
totsikas-revi-people-192-5
Ρ: Κάθε βράδυ κάναμε πάρτι, ξενυχτούσαμε, γελούσαμε, χορεύαμε στους δρόμους του Λος Άντζελες. Την ημέρα του γάμου ήμασταν κουρέλια. Ο Δημήτρης μας ξεσήκωσε να περπατήσουμε στον ήλιο, να βγάλουμε φωτογραφίες να κάνουμε τύπου παπαρατσικές λήψεις ψεύτικες, που τραβούσε αυτός. Χωρίς κανένα άγχος. Ξημέρωσε η μέρα του γάμου και δεν είχα καν βάψει τα μαλλιά μου. Μέσα σε χρόνο ρεκόρ μου έφτιαξε τα μαλλιά, με έβαψε, αγοράσαμε μπαλόνια, λουλούδια, στολίσαμε το αυτοκίνητο –όλα αυτά με hang over τρελό.
Α: Μια μέρα πριν το γάμο μας ρωτάει ο Δημήτρης: ‘έχετε κλείσει φωτογράφο να βγάλει φωτογραφίες στο γάμο;’
Ρ: Δεν το είχα καν σκεφτεί. Τελευταία στιγμή, μπήκαμε σε ένα σάιτ και βρήκαμε μια φωτογράφο που έπαθε σοκ όταν της είπαμε πως παντρευόμαστε την επόμενη –εκεί είναι όλοι πολύ τυπικοί και οργανωμένοι. Ο Δημήτρης, βέβαια, της έπαιρνε συνέχεια την κάμερα, έβγαζε αυτός τις φωτογραφίες, είχε και μια λακ στην κωλότσεπη για να μου στρώνει τα μαλλιά!
Α: Και το ίδιο βράδυ βγήκαμε για φαγητό σε ένα ωραίο steak house στο Melrose place.
Ρ: Εκεί τηλεφώνησα πρώτα στην αδελφή μου και μετά τη μαμά μου, που τρελάθηκε από τη χαρά της όταν της είπαμε πως παντρευτήκαμε. Νομίζω πως δεν το πίστευε πως θα της συνέβαινε ποτέ. Ήταν σίγουρη πως δεν θα παντρευτώ.
Α: Εγώ νομίζω τους το είπα την επόμενη μέρα. Είχα πάρει τον αδελφό μου και κοιμόταν και το είπα στην κοπέλα του. Και με παίρνει την άλλη μέρα ο Θανάσης και μου λέει «Ρε Αποστόλη, είδα στον ύπνο μου πως παντρεύτηκες!». Από το τηλέφωνο το είπα και στους γονείς μου. Χάρηκαν πολύ, αλλά δεν ήταν και μεγάλη έκπληξη, τα περίμεναν μάλλον όλα από μένα. Έτσι το έμαθαν από το τηλέφωνο. Κανείς δεν το ήξερε. Και μετά από δύο μέρες κάναμε το τατουάζ του γάμου. Την ημερομηνία και τα φτερά αγγέλων -από την πόλη των αγγέλων.
Ρ: Αυτά τα τατουάζ ήταν οι δικές μας βέρες. Από τότε που φτάσαμε στο Λος Άντζελες κάθε φορά που βγαίναμε βόλτα στα μαγαζιά ψάχναμε βέρες, κοιτούσαμε για κάποιο δαχτυλίδι και δεν μας άρεσε τίποτα. Βέβαια, για πλάκα όπου πηγαίναμε για ψώνια αγοράζαμε ψεύτικα δαχτυλίδια, ψεύτικες βέρες. Ο Δημήτρης (σ.σ. ο κουμπάρος τους) μου λέει ‘ακόμα σηκώνω το στρώμα ή τη μοκέτα και βρίσκω βέρες’. Πρέπει να είναι δεκάδες!
Α: Τώρα ο Δημήτρης θέλει να του πάμε και τα μωρά. Μας λέει ‘πότε έρχεστε να αγοράσω κούνιες!’.