Sergei Polunin: Το παιδικό «τραύμα» που τον έκανε να μην αφήνει τους γονείς του να πάνε να τον δουν στις παραστάσεις του

Ο σπουδαίος χορευτής Sergei Polunin, λάτρης της Ελλάδας καθώς η γιαγιά του έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα για 10 χρόνια, λίγο πριν τις εμφανίσεις του στο Παλλάς μιλά στο People για όλα.


Σου λείπει ίσως μια πιο ανέμελη παιδική και εφηβική ηλικία;

Όχι, θεωρώ ότι έκανα τα πάντα ως παιδί , έζησα ως παιδί και ως έφηβος τα πάντα και θεωρώ πως δεν είχα τέτοια προβλήματα. Δεν νοσταλγώ κάτι που δεν έζησα, δεν έχω κενά, δεν μου έλειψε ποτέ τίποτα.

Νιώθεις ότι πάντα έπρεπε και θα πρέπει να αποδεικνύεις πράγματα για σένα και στους άλλους;

Καθόλου. Δεν προσπάθησα ποτέ να αποδείξω κάτι σε κάποιον. Ήθελα απλά να είμαι ο καλύτερος χορευτής και να είμαι ο εαυτός μου. Αν δεν ήμουν χορευτής και ήμουν κάτι άλλο, και πάλι θα ήθελα να είμαι ο καλύτερος. Τι να πω, το «εγώ» μου με οδηγεί όλο και πιο μπροστά.

Πέρασες από μια σκοτεινή περίοδο της ζωής σου, τι ήταν αυτό που σε επανέφερε στα πράγματα;

Και στις πιο σκοτεινές ώρες, ποτέ δεν άφησα το χορό. Ο χορός είναι ο τρόπος να ζω. Η ανάγκη μου να συνεχίσω να χορεύω, και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο, με βοήθησε να ξεπεράσω πολλές δυσκολίες και να επανέλθω στην κανονική ζωή μου, στη ζωή που μου άξιζε και ήθελα να ζήσω.


Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που σε στήριξαν στις πιο δύσκολες στιγμές σου;

Καταρχήν, ο άνθρωπος που με στήριξε όσο κανείς άλλος είναι ο σπουδαίος Rudolf Nureyev. Εξαιτίας αυτού σπούδασα στο Λονδίνο, του χρωστάω τόσα πολλά. Επίσης, η οικογένεια που με ανέλαβε στο Λονδίνο για πέντε χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι με βοήθησαν και με στήριξαν σαν δεύτερη οικογένεια σε όλη την προσπάθειά μου εκεί. Δεν ξεχνώ την αγάπη και τη γενναιοδωρία τους. Είναι υπέροχοι άνθρωποι.

Το βιντεοκλίπ που έκανες, «Take me to church», σε έβαλε σε μια νέα τροχιά. Όμως εκεί δεν χορογράφησες εσύ τον εαυτό σου.

Δεν επέλεξα τίποτα από το συγκεκριμένο βίντεο. Ούτε τη μουσική ούτε το χώρο. Αυτό το έκανε ο David (σ.σ. LaChapelle). Εγώ απλά χόρεψα εκεί.Ν Επίσης, τη χορογραφία υπογράφει ο Jade. (σ.σ. ο Κύπριος Jade Hale-Christophi). Εγώ απλά ξεκίνησα να κάνω πάνω στη μουσική κάποια βήματα που έκανε ο Baryshnikov και τα οποία λάτρευα. Τα είδε ο Jade, τα εξέλιξε και ολοκλήρωσε τη χορογραφία. Επίσης, πρέπει να αναφέρω ότι ο Mickey Rourke είναι αυτός που με επηρέασε πολύ στο να αποδεχτώ και να κάνω αυτή την ταινία.

Στο ντοκιμαντέρ που είχε γυριστεί για τη ζωή σου είχες πει ότι δεν άφηνες τους γονείς σου να έρθουν στις παραστάσεις σου. Γιατί αλήθεια;

Οι γονείς μου χώρισαν και υπήρχε πολλή κόντρα μεταξύ τους. Υπάρχουν πολλά τέτοια ζευγάρια γύρω μας, σωστά; Άνθρωποι που δεν μπορούν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο ταυτόχρονα και μάλιστα για πολλά χρόνια. Αυτοί ήταν οι γονείς μου. Δεν μπορούσαν να βάλουν τις διαφωνίες τους στην άκρη για μένα. Έτσι, ήταν πιο εύκολο για μένα να μην έχω κανέναν μαζί μου στις παραστάσεις για να μην ακούω τις φωνές τους και να μη φορτίζομαι αρνητικά από την έντασή τους. Υπήρξε πολύ μεγάλη περίοδος της ζωής μου που δεν ήθελα να τους βλέπω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σταμάτησα ποτέ να τους αγαπώ.


Όταν δεν χορεύεις, τι σου αρέσει να κάνεις;

Όταν δεν χορεύω, ακούω μουσική και ονειρεύομαι την κίνηση που θα μπορούσε να «πατάει πάνω», να συνοδεύει τη συγκεκριμένη μουσική.

Αν δεν ήσουν χορευτής, σε τι άλλο πιστεύεις ότι θα μπορούσες να ήσουν εξίσου καλός;

H σκηνοθεσία και η χορογραφία ίσως είναι ένα επάγγελμα που θα έκανα αν δεν ήμουν χορευτής. Με ενδιαφέρουν όλο και περισσότερο.

Έρχεσαι στην Ελλάδα με την κοπέλα σου για τρεις εμφανίσεις. Τι θα δούμε;

Ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα που έχουν ετοιμάσει τρεις διαφορετικοί χορογράφοι. Κάθε χορογραφία είναι τελείως ιδιαίτερη, όπως ιδιαίτεροι και πολύ ταλαντούχοι είναι οι δημιουργοί τους. Θα σας έλεγα να περιμένετε κάτι διαφορετικό κάθε φορά.

Πιστεύεις ότι πια έχεις βρει τον άνθρωπο της ζωής σου και είσαι ενδεχομένως έτοιμος για ένα επόμενο βήμα, την οικογένεια;

Είμαι πραγματικά ευτυχισμένος με τη Natalia και περνάμε υπέροχα μαζί. Δεν είμαι όμως έτοιμος να δημιουργήσω οικογένεια. Πιστεύω ότι χρειάζομαι ακόμη χρόνο μέχρι να αποφασίσω κάτι τέτοιο. Έχουμε δρόμο μπροστά μας.